De feestdagen van Israël zijn dagen waarbij het volk terugdenkt aan de historische gebeurtenissen die gebeurt zijn tijdens hun reis door de woestijn van Egypte, via de berg Sinaï (Horeb), tot het Beloofde Land. Deze dagen wijzen ons vandaag ook de weg in onze geestelijke groei van rechtvaardiging naar heiliging en tot slotte tot verheerlijking van het lichaam.

Maar deze dagen profeteren tegelijk ook over historische gebeurtenissen die nog moeten gaan gebeuren in de toekomst. Pascha profeteerde van de dood van Jezus aan het kruis, hetgeen voorviel toen iedereen hun lammeren aan het slachten was ter voorbereiding voor Pascha. De gebeurtenissen uit Handelingen 2, die zeven weken later geschieden, vervulden historisch het Pinksterfeest. Nu kijken wij uit naar de vervulling van die laatste feestdag, genaamd Loofhutten.

De Joden richten zich op de herdenking van de reis van Israël van lang geleden. Velen in de Kerk richten zich vandaag de dag op de persoonlijke toepassing. Slechts weinigen begrijpen de historische vervulling van Loofhutten die staat te gebeuren. Sommigen ontkennen zelfs dat er een historische vervulling van dit feest bestaat en zeggen dat het slechts persoonlijk en innerlijk is. Maar de eerste twee feesten hadden een historische vervulling, waarom dan het derde feest niet? We moeten wel consequent zijn.

Het Loofhuttenfeest wordt voorafgegaan door de dag van de Bazuinen en de Verzoendag (of het Jubeljaar). De dag van de Bazuinen vind twee weken voor Loofhutten plaats. Die dag wordt in Joodse kringen “De Dag van de Ontwakende Roep” genoemd, en wordt al sinds lange tijd in verband gebracht met de opstanding van de doden. Vandaar dag de apostel Paulus ons in 1 Thes. 4:16 zegt: “de doden die in Christus zijn, zullen EERST opstaan.” Vervolgens zegt hij ons in 1 Kor. 15:22: “de bazuin zal klinken en de doden zullen als onvergankelijke mensen opgewekt worden.”

Paulus zegt ons dat NADAT de doden zijn opgestaan de “opname” (HARPAZO) zal plaatsvinden. Terwijl vele christenen denken dat de HARPAZO een “wegrukking” betekent, gaat dit in wezen over de vervulling van Loofhutten. Over het algemeen weet niemand dit, omdat de profetieleraren HARPAZO niet vaak definiëren als een profetisch feest. De leer van de wegrukking werd in de 19^e eeuw ontwikkeld door mensen die slechts weinig of zelfs niets wisten over Loofhutten. Daarom vatte zij per ongeluk alle gebeurtenissen omtrent de tweede komst van Christus samen tot één moment in de geschiedenis.

Wanneer wij de feestdagen bestuderen, en daarbij ook begrijpen dat Paulus deze heeft bestudeerd, kunnen wij zien dat zijn verklaring in 1 Thes. 4:14-17 bedoeld is om ons de VOLGORDE van gebeurtenissen te vertellen. Zij zullen niet allemaal tegelijk op één moment in de toekomst gaan gebeuren. EERST zal de opstanding van de doden plaatsvinden, want dit zal gebeuren op de dag van de Bazuinen. De transformatie van de overwinnaars van sterfelijk tot onsterfelijk zal twee weken later plaatsvinden op het Loofhuttenfeest.

Het Loofhuttenfeest duurt zeven dagen lang (Lev. 23:34) en wordt gevolgd door een ceremonie op de achtste dag (Lev. 23:36). Dit is omdat de wet zeven dagen voorschrijft voordat iemand gereinigd is na het aanraken van een dood lichaam (Num. 9:11), waarna hij vervolgens weer in de tempel mag komen. Als sterfelijke mensen raken wij constant dode lichamen aan en als wij tot de onsterfelijkheid gebracht worden op de eerste dag van Loofhutten vereist het nog steeds zeven volle dagen van reiniging voordat wij wettelijk voorgesteld kunnen worden aan God op de achtste dag van Loofhutten.

Als aanvullen hierop zullen de overwinnaars die de eerste opstanding ontvangen “priesters van God en van Christus” zijn (Op. 20:6). In wetten van het priesterschap zien wij dat de priesters gedurende zeven dagen ingewijd moesten worden (Lev. 8:33) en op de achtste dag geschikt bevonden waren om voor God te bedienen (Lev. 9:1). Dus het Loofhuttenfeest dient ook als inwijdingstijd voor het priesterschap van de overwinnaars.

Als laatste volgt dit ook, met betrekking op de besnijdenis van het hart, de wet van Exodus 22:29-31,

²⁹… De eerstgeborene van uw zonen moet u Mij geven. ³⁰ U moet hetzelfde doen met uw runderen en uw kleinvee; zeven dagen mogen ze bij hun moeder blijven, op de achtste dag moet u ze Mij geven. ³¹ U moet voor Mij geheiligde mensen zijn.

De zonen van God worden op de eerste dag van Loofhutten geboren (geopenbaard) en worden vervolgens op de achtste dag van Loofhutten besneden. Dit zijn de goddelijke eisen voordat de zonen van God aan God op de achtste dag getoond kunnen worden. Het is betreurenswaardig dat de goddelijke wet al heel lang wordt genegeerd en vergeten. Het is een schatkamer van openbaring en profetie. De wet is niet slechts een reeks morele ethiek; het is profetische –niet alleen van de eerste komst van Christus, maar ook van Zijn tweede komst.

Het biedt ons dus ook de basale wetten van het Zoonschap en hoe en waarom de zonen van God op aarde geopenbaard worden.