Vergiffenis zijn is een basisvereiste om overwinnaar te zijn. Maar anderen vergeven kan uit dwang, als een christen dat alleen maar doet omdat hij weet dat God het vereist. Met andere woorden, het is misschien mogelijk om te vergeven zonder het in feite met God eens te zijn.

Evenzo kan iemand gehoorzaam zijn, zich onderwerpen aan de wil van God en toch niet akkoord gaan met Zijn wil. Twee mensen die het niet met elkaar eens zijn, kunnen alleen samen wandelen als er onvoorwaardelijke liefde tussen hen bestaat. Onvoorwaardelijke liefde betekent niet dat ze het met elkaar eens zijn.

Daarom zijn alle eerdere vereisten die we hebben opgesomd, echt dingen die we moeten leren terwijl we op aarde zijn als Gods dienstknechten. Overeenkomst is kenmerkend voor vrienden. Overeenstemming is niet zozeer een les die geleerd moet worden, maar een staat van zijn waarin we van nature wandelen.

Genesis 2:24 zegt,

²⁴ Om deze reden zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen één vlees worden.

Voor veel mensen is het idee om 'één vlees' te worden, puur een fysieke, seksuele ontmoeting. Voor degenen met meer begrip, ze zien dat het ook aangeeft dat het één geest en ziel is. Maar hier zit nog iets dieper in. Het wordt één geest. Maar op alle drie de niveaus is het fundamentele concept dat wordt uiteengezet eenheid of overeenstemming.

Om deze reden verliet Jezus Christus Zijn Vader (Jahweh) en Moeder (El Shaddai) en kwam naar de aarde om 'zich vast te hechten aan Zijn vrouw'. Dit wil niet zeggen dat Yahweh en El Shaddai verschillende goden zijn, zoals sommigen misschien denken. Dit is niet de plaats voor een dergelijke discussie, maar bij wijze van spreken, om Gen. 2:24 te vervullen, moest Jezus naar de aarde komen waar Zijn bruid woonde om "één vlees" met haar te worden.

Twee soorten huwelijksrelaties

Een overwinnaar is iemand die het met God eens is. Overeenstemming is het belangrijkste ingrediënt van een nieuw verbondshuwelijk, afgebeeld door Sarah, de vrije vrouw.

In Gal. 4: 22-31 de apostel Paulus spreekt over de twee verbonden die door Hagar en Sarah worden afgebeeld - dat wil zeggen de slavin en de vrije vrouw. In bijbelse tijden waren er twee verschillende soorten huwelijken. Als een man met een slavin trouwde, hadden ze meer een meester-dienaarrelatie. Zo'n vrouw had minder rechten en had zeker geen stem bij het nemen van gezinsbeslissingen. Haar man heeft haar dat voorrecht misschien verleend, maar hij was daartoe niet verplicht.

Dit is een Hagar-type huwelijksverbond. Het beschrijft ook de relatie die Israël met God had toen ze op de berg Sinaï trouwden. Het was een huwelijk uit het Oude Verbond en in Exodus 19: 5 moest Israël zweren om God als haar Echtgenoot te gehoorzamen. Israël werd Gods dienstknecht van God.

Dit was niet erg, maar het was ook niet helemaal het soort huwelijksrelatie dat God met Zijn volk wil. Hij is op zoek naar meer, en daarom bouwde Hij in Zijn plan in dat Hij uiteindelijk van Israël zou scheiden (Jer. 3: 8) en een Nieuw Verbond zou formuleren dat gebaseerd was op betere dingen.

Het nieuwe Verbond wordt uitgebeeld door Sarah, de vrije vrouw. Een huwelijk gebaseerd op het Nieuwe Verbond is niet gebaseerd op het idee van gehoorzaamheid, maar op het idee van overeenstemming. Om deze reden spreekt Hosea 2:16 over Gods nieuwe verbondshuwelijk met Israël, zeggende: "je zult me Ishi [mijn man] noemen, en je zult me niet langer Baali [mijn Heer of mijn meester] noemen."

Als een echtpaar het ergens erover eens is, waarom is er dan behoefte aan gehoorzaamheid? Het zou niet relevant zijn, omdat het niet nodig is om je vrouw iets te bevelen wat ze zelf al wil doen. Gezag wordt alleen uitgeoefend als er geen overeenstemming is, en degene met het gezag moet de ander bevelen iets tegen zijn eigen wil te doen.

Om deze reden is God niet van plan met niet-overwinnaars te trouwen. Een overwinnaar is iemand die het met God eens is (Jezus Christus). Een overwinnaar kent Zijn geest of zoekt totdat hij het weet. En wanneer hij de wil van God ontdekt, ervaart hij overeenstemming - of hij blijft zoeken totdat hij uiteindelijk een perfecte overeenstemming met Hem bereikt. In dat leerproces en de spirituele ontwikkeling zal de overwinnaar de geest van God natuurlijk niet onmiddellijk begrijpen, maar intussen zal hij gehoorzamen als een goede dienstknecht. Maar hij is niet tevreden om gewoon de wil van God te doen. Hij is gedreven om te proberen de geest van God te begrijpen totdat hij het volledig eens is.

Het oneens zijn met God is gebrek aan inzicht. Als we het universum zouden kunnen zien zoals God het ziet, zouden we allemaal begrijpen waarom God doet wat Hij doet, en zou er geen onenigheid zijn. Het probleem is dat we de wereld niet vanuit het goddelijke perspectief bekijken.

Dit verandert niet automatisch zodra iemand Jezus Christus accepteert en wordt gerechtvaardigd door geloof in een Pascha-ervaring. Evenmin komt iemand volledig met Hem overeen wanneer hij door het Pinksterfeest vervuld is met de Geest. Het vereist dat een persoon zich spiritueel ontwikkelt tot een Loofhutten-relatie, 'opdat je vervuld wordt tot de gehele volheid van God' (Ef. 3:19).

Dus als we het huwelijksbeginsel van het Oude en het Nieuwe Verbond toepassen op christelijke personen, wordt het duidelijk dat wanneer we voor het eerst tot Christus komen, we niet plotseling geestelijk volwassen worden. Onze relatie met Christus begint als een meester- dienaarrelatie, zoals die ook wordt gezien met het Huis van Israël in het Oude Testament. We moeten eerst gehoorzaamheid leren, want dat is de eerste stap in onze groei naar overeenstemming.

De functie van de goddelijke wet is om ons basisprincipes en geschreven richtlijnen te geven die van toepassing zijn voor alle mensen. We worden aangemaand om door de Geest geleid te worden, zodat we de geest van God gaan begrijpen en leren om die geschreven beginselen op de juiste manier toe te passen.

Israël kreeg onder Mozes kreeg een geschreven wet, maar dit was geen vervanging voor het volgen van de wolkkolom overdag en de vuurkolom 's nachts - die beide de leiding van de Heilige Geest vertegenwoordigden. De leiding van de Heilige Geest was ook niet in tegenspraak met wat God in de wet had geschreven. Beiden kwamen uit dezelfde bron en zijn altijd in overeenstemming geweest.

Het doel van de spirituele groei van een gelovige is dus om te beginnen met gehoorzaamheid en te eindigen met overeenstemming. En dus, terwijl we beweren dat we zelfs vandaag onder het Nieuwe Verbond vallen, is het nauwkeuriger om te zeggen dat dit ons doel is, en niet wat we hebben bereikt.

Dit is ook de reden waarom Johannes over het "huwelijksmaal van het Lam" sprak alsof het nog toekomstig was (Openbaring 19: 9). Er is een tijd van voorbereiding op het huwelijk door middel van Pinksteren, waarin we gehoorzamen totdat we tot overeenstemming komen.

God is niet van plan om met een lichaam van mensen in een nieuw verbondshuwelijk te trouwen totdat ze in overeenstemming zijn met Hem. Hij huwde een Hagar in de Sinaï, maar hij zal de tweede keer alleen met een Sarah trouwen.

Dit is de reden waarom alleen de overwinnaars de eerste opstanding zullen beërven om met Hem te regeren (Op. 20: 4-6). Een Sarah-vrouw heeft een enorm gezag in een nieuw verbondshuwelijk, omdat ze alleen doet wat haar man doet. Ze oefent haar gezag uit alsof Hij het doet - en het IS Hij die het doet, omdat ze “één vlees” zijn geworden (Gen. 2:24).

Aldus de Amen

Openb. 3:14 zegt: 14 En schrijf aan de engel van de kerk in Laodicea: De Amen, de getrouwe en ware Getuige, het Begin van de schepping van God, zegt dit.

Hier noemt Jezus, sprekend tot de kerk van Laodicea, zichzelf "de Amen". Deze titel is ontleend aan Jesaja 65:16, die zegt:

¹⁶ Omdat hij die op aarde is gezegend, zal worden gezegend door de God van waarheid [Heb: amen], en wie op aarde zweert, zal zweren bij de God van waarheid [Heb: amen]. . .

Het Hebreeuwse woord voor waarheid is amet of emet. Maar amen betekent echt. De woorden zijn verwant, maar niet precies hetzelfde. Jesaja had het woord amet kunnen gebruiken als hij van plan was geweest om naar de God van waarheid te verwijzen. Maar hij deed het niet. Hij gebruikte het woord amen. Door dit woord te gebruiken, veranderde hij het in een titel van God (dat wil zeggen Christus), zoals blijkt uit Openbaring 3:14.

Het woord amen werd gebruikt in Num. 5:22, Deut. 27: 15-36, en vele andere plaatsen om bevestiging en overeenstemming aan te duiden. Degenen die "Amen" zeiden, gaven aan dat ze geloofden dat iets waar was en dat ze ermee instemden zich aan dat woord te onderwerpen. En dus zien we in Openbaring 3:14 dat Jezus Zelf "De Amen" van God is, wat duidt op totale overeenstemming met Zijn Vader. In Johannes 5:19 lezen we:

¹⁹ Jezus antwoordde daarom en zei tegen hen: Echt waarlijk [d.w.z. Amen! Amen!] Ik zeg u, de Zoon kan niets van Zichzelf doen, tenzij het iets is wat Hij de Vader ziet doen; want wat de Vader ook doet, deze dingen doet de Zoon ook op dezelfde manier.

Nogmaals, in Johannes 5:30 zegt Jezus:

³⁰ Ik kan op eigen initiatief niets doen. Zoals ik hoor, oordeel ik; en mijn oordeel is rechtvaardig, omdat ik niet mijn eigen wil zoek, maar de wil van Hem die mij heeft gezonden. ³¹ Als ik alleen van mezelf getuige, is mijn getuigenis niet waar.

Dit is wat Jezus de Amen van de Vader maakte. De Vader heeft het hemelse getuigenis gegeven en de Zoon heeft het aardse getuigenis gegeven. Deze twee getuigen stelden alles vast volgens de wet van de dubbele getuige. Dit was hoe de hemel en de aarde in het begin werden geschapen, want we lezen in Johannes 1: 3,

³ Alle dingen zijn tot stand gekomen door [dia: “door”] Hem, en afgezien van Hem is er niets ontstaan dat is ontstaan.

De Vader is Geest; de Zoon is geestelijk vlees. De twee stellen samen, in harmonie en overeenstemming werkend, alles vast. Hemel en aarde waren de twee getuigen die nodig waren om het universum te creëren. Dit is waarom de profeet, nadat hij ons over de God van Amen heeft verteld, in de volgende verzen (Jesaja 65: 17-19) zegt:

¹⁷ Want zie, ik schep nieuwe hemelen en een nieuwe aarde; en de eerste dingen zullen niet worden herinnerd of in je opkomen. ¹⁸ Maar wees blij en verheug je voor altijd in wat ik creëer; want zie, ik creëer [nieuw] Jeruzalem om me te verheugen, en haar volk om blijdschap. ¹⁹ Ik zal mij ook verheugen in [nieuw] Jeruzalem, en blij zijn in Mijn volk; en er zal niet langer in haar de stem van huilen en het geluid van huilen gehoord worden.

Het feit dat Jesaja over het Nieuwe Jeruzalem sprak en niet over het oude, is duidelijk wanneer we Openbaring 21: 1-5 lezen. In het Nieuwe Jeruzalem zal God alle tranen wegvegen, zoals Jesaja het beschreef. En vers 5 eindigt met: En hij die op de troon zit, zei: Zie, ik maak alle dingen nieuw. En Hij zei: Schrijf, want deze woorden zijn trouw en waar.

Wat maakt Hij 'nieuw'? Is het niet de hemel, de aarde en Jeruzalem? En dus, teruggaand naar Openbaring 3:14, lezen we over – 14. . . de Amen, het begin van de schepping van God.

Het is precies door het Amen-principe dat alle dingen in het begin zijn gemaakt. Het is door ditzelfde Amen-principe dat de nieuwe schepping wordt bereikt wanneer Hij alle dingen nieuw maakt. Het enige verschil is dat Hij deze keer een Amen-volk voortbrengt, een lichaam van overwinnaars die in zekere zin Zijn Lichaam zullen vormen en in een andere zin Zijn Bruid zullen zijn - want zij zullen 'één vlees' zijn.

'Eén vlees worden' (Gen. 2:24) is in de eerste plaats een kwestie van eenheid - overeenstemming bereiken in geest, ziel en lichaam. De overwinnaars zijn één van geest met hun Vader.

De overwinnaars zijn levende offers geworden en worden getransformeerd door de vernieuwing van hun geest (ziel). Op dit lichaam kan het hoofd in eenheid rusten. En nu onderwijst God deze zelfde overwinnaarsgroep om een Amen-volk te zijn, in overeenstemming met Hem in alles, zodat Hij een Nieuwe Hemel, een Nieuwe Aarde en een Nieuw Jeruzalem zou kunnen creëren door hun aardse getuigenis.